Van Buenos Aires naar Coroico

Ha allemaal! Al een paar weken geleden probeerde ik een reisverslag te typen om iedereen op de hoogte te stellen van mijn omzwervingen. Helaas zijn de computers en het internet hier niet helemaal zoals thuis. Dit, gecombineerd met mijn ongeduld en het feit dat er altijd wel betere dingen te doen zijn dan achter een computer zitten, heeft erin geresulteerd dat ik nu pas een update schrijf.

Waarom nu? Ik zit momenteel in Coroico, een schattig subtropisch plaatsje op 2,5 uur rijden van La Paz, om Spaanse lessen te volgen. Er zijn weinig toeristen in Coroico en ik heb dus weinig anders te doen dan slapen, lezen, studeren en Spaanse lessen te volgen. En jullie op de hoogte te stellen dus! Ik was in eerste instantie helemaal niet van plan om een reisverslag te schrijven, maar ik merk dat ik redelijk slecht ben in het op de hoogte houden van mensen per Whatsapp, e-mail, Facebook etc. Vandaar dat ik nu dus toch iets schrijf (want jullie staan natuurlijk te springen om al mijn geweldige verhalen!).

Ik ben niet van plan om de afgelopen 6 weken in detail te beschrijven (booring), ik zal alleen kort mijn route beschrijven. Als ik nog een keer de tijd en het geduld vind om een tweede reisverslag te schrijven, zal ik hierin de highlights van mijn trip beschrijven.

Mijn reis begon in Buenos Aires. Hier heb ik zo´n 12 dagen gezeten, om vervolgens samen met Tessa naar Rosario te gaan, om via een tussenstop in Posadas en een dagje strand in Paraguay te eindigen in Puerto Iguazu. Na de Cataratas (ik struikel nog steeds over dat woord) bewonderd te hebben, scheidden onze wegen helaas.. Tessa moest terug naar NL om te werken en ik ging in mijn eentje door naar Salta.

In Salta zat ik in een top hostel waar ik wat oude bekenden tegenkwam en nieuwe vrienden maakte. Vanuit Salta door naar Tilcara, schattig stadje in de bergen. Hier heb ik mijn wandelschoenen ingeweid, toen ik met Sara (Deense chica) naar boven ben geklommen om de Garganta del Diablo en wederom een (kleine) waterval te bewonderen. Het stikt hier van de watervallen. Vanaf Tilcara zijn we de grens overgestoken naar Bolivia, waar we twee nachten doorbrachten in Tupiza. Onderweg ben ik mijn creditcard kwijtgeraakt, maar dat is een heel ander verhaal. Gelukkig werkt mijn Maestro ook in banken in de grote steden.

Vanaf Tupiza de Salar de Uyuni tour gedaan, was prachtig. Door naar Potosi, om met een delegatie van 8 man uit het hostel in Potosi naar Sucre te reizen. Hier vormde mijn reisgroepje van de afgelopen twee weken zich: Sara uit Denemarken, Cecilia en Natalia uit Buenos Aires en de Ierse Shane. Het hostel in Sucre was geweldig, de eerste avond kwam lekker op gang door de Ierse liederen die o.a. Shane ten gehore bracht, en het kon dan ook niet anders dan dat we in een karaokebar belandden. De bar stond vol met mensen uit het hostel, en daarnaast nog 4 Spaanse chicas met wie ik Juanes heb gezongen (tengo, tengo la camisa negra, wie kent hem niet!). Ook de andere avonden in Sucre waren een groot succes, denk aan salsalessen, Boliviaanse folklore en veel Ieren en Engelsen (dit zijn toch echt de leukste mensen om mee te drinken!).

Mijn plan was om in Sucre Spaanse lessen te nemen, maar opeens bleek dat zo ongeveer het hele hostel naar La Paz vertrok. Via onze Ierse connecties hebben we lastminute een aantal bedden in Wild Rover kunnen hosselen, en daar gingen we met zijn tienen richting La Paz. In La Paz ben ik twee dagen ziekjes geweest, ik denk door de hoogte. Erg frustrerend, want Wild Rover is een crazy party hostel en ik wilde natuurlijk meedoen.. Na een aantal keer geprobeerd te hebben een gintonic of biertje door mijn strot te gieten (en het net zovele keren weer uit hebben moeten kotsen, sorry voor de details) ben ik dan ook op tijd gaan slapen de eerste twee nachten. En voor een goede zaak: op dag drie deden we de Death Road! Ik had nog nooit eerder op een mountainbike gezeten of in de bergen gefietst, en was dus een beetje zenuwachtig, maar wat was dat een vette ervaring! Werkelijk waar een van de leukste dingen die ik ooit heb gedaan. Mijn ego helpt hierbij misschien ook een beetje mee, ik was een van de snelsten van de groep en daar was ik natuurlijk stiekem wel een beetje trots op.

Jemig ik zie dat ik nu al een mega lang verhaal heb getypt, ik ga snel afronden. Met de chica´s en Sara naar Isla del Sol geweest, was prachtig maar een beetje pech met het weer. Toen weer terug naar La Paz voor twee laatste nachten feesten (vraag me niet naar de nacht in Loki, dat was echt hopeloos) en toen was het tijd voor afscheid, goodbye, adios.. Las chicas zijn weer in Buenos Aires om te werken, Sara zit in Cusco en ik zit in mijn eentje in Coroico! Ik vermaak me hier prima, en het is goed om een beetje bij te komen van de afgelopen drukke weken, maar het is ook wel een beetje saai. Vanavond dus naar Carla´s Garden Pub, Carla = NL dame die hier nu zes jaar woont, en toch maar een paar biertjes drinken.

En dat is dus in het kort wat ik de afgelopen tijd heb uitgespookt! Heb ontzettend veel leuke mensen moeten leren kennen, helaas ook al van heel veel weer afscheid moeten nemen (maar je blijft bekenden tegenkomen, iedereen die in Buenos Aires begon gaat immers omhoog), geweldige avonden gehad, mooie dingen gezien, veel gelachen, veel met locals gebabbeld en heel erg genoten.

Lieve mensen, ondanks dat ik jullie allemaal heel erg mis, mis ik jullie en Nederland eigenlijk ook helemaal niet (lekker tegenstrijdig maar je begrijpt het gevoel vast)! Het is veel te leuk hier en ik heb het veel te druk om heimwee te hebben. Maak je dus geen zorgen om mij (behalve om het feit dat ik mijn geliefde Raybans kwijt ben, dat doet nog steeds pijn) en nos vemos en agosto!